Η Νότια Ασία είναι ανέτοιμη να προστατεύσει τους περιβαλλοντικούς μετανάστες, καθώς δίνει μάχη ενάντια στην κρίση του COVID-19.
Ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια πρωτοφανή κλιματική έκτακτη ανάγκη. Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει ιδιαίτερα τους φτωχούς του πλανήτη, καθώς πολύ συχνά καταστρέφονται οι καλλιέργειές τους και τα μέσα βιοπορισμού τους με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
Μεγάλη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι οι μέσες θερμοκρασίες ήδη αυξήθηκαν κατά 1,1°C το 2019 και αν όλα συνεχιστούν όπως τώρα, αναμένεται να ξεπεράσουν το όριο των 2°C. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να επιδεινωθούν ακόμα περισσότερο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι ήδη ζουν σε ευάλωτες ζώνες.
Για να απαντηθούν ερωτήματα όπως: αν υπάρχει υποστήριξη για τις περιθωριοποιημένες κοινότητες που πλήττονται από καταστροφές, ποιες παροχές κοινωνικής προστασίας είναι εξασφαλισμένες, αν υπάρχει πρόβλεψη για βασικές υπηρεσίες όπως είναι η εκπαίδευση, η τροφή, η στέγη και η ασφάλεια, αν οι γυναίκες έχουν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη και υγιεινή και πώς τελικά υποστηρίζονται οι κοινότητες για να ανακάμψουν από τις καταστροφές, εκπονήθηκε μία μελέτη στο εσωτερικό τριών χωρών της Νότιας Ασίας, το Αφγανιστάν, το Μπανγκλαντές και το Πακιστάν.
Η μελέτη έγινε στο πλαίσιο του έργου Μετανάστευση και Κλίμα στην Νότια Ασία (SAMAC), και πραγματοποιήθηκε από την ActionAid, σε συνεργασία με το Δίκτυο για την Κλιματική Δράση στην Νότια Ασία (CANSA) και τους εταίρους του.
Σύμφωνα με αυτήν, οι έντονες πλημμύρες, οι χρόνιες ξηρασίες, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας και οι αλλαγές στα καιρικά συστήματα καταστρέφουν σταθερά τα μέσα βιοπορισμού των κατοίκων της Νότιας Ασίας. Καθώς οι τοπικοί μηχανισμοί αντιμετώπισης αποτυγχάνουν, πολλοί αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για να επιβιώσουν και να αλλάξουν επάγγελμα για να ζήσουν τις οικογένειές τους. Οι κυβερνήσεις δεν είναι προετοιμασμένες να αντιμετωπίσουν το ζήτημα, αφού πολλές ακόμα δεν αναγνωρίζουν τους τρόπους που η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τις εγχώριες μεταναστευτικές ροές. Κατά συνέπεια, δεν έχουν αναπτύξει κατάλληλες πολιτικές για την αποτροπή, την ελαχιστοποίηση και τη διαχείρισή της.
Φώτο: Sabin Shrestha-ActionAid