Πανευρωπαϊκοί αγώνες #ClimateOfChange: Οι νέοι «φωνάζουν» για κλιματική δικαιοσύνη

Η Σύνοδος Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα έχει ξεκινήσει. Χιλιάδες κυβερνητικοί αντιπρόσωποι, μέλη της κοινωνίας των πολιτών, επιχειρήσεις και οργανώσεις έχουν συγκεντρωθεί με σκοπό να μπορέσει ο πλανήτης να περιορίσει την κλιματική κρίση, να αποτραπούν οι καταστροφικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και να εξασφαλιστεί κλιματική δικαιοσύνη και ένας βιώσιμος πλανήτης για όλους τους ανθρώπους. Οι ελπίδες λοιπόν όλων βρίσκονται στη Γλασκόβη, με τα μάτια στραμμένα στον περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου, στην αύξηση της διεθνούς χρηματοδότησης για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής από τις πιο ευάλωτες χώρες, στην επίτευξη του παγκόσμιου στόχου της κινητοποίησης 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως έως το 2025 και στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55% μέχρι το 2030.

Οι νέοι και οι νέες είναι, και πρέπει να είναι πρωταγωνιστές στη διαμόρφωση ενός καλύτερου και βιώσιμου μέλλοντος για τους ίδιους και για τον πλανήτη.  Στην Ελλάδα 9 νέοι και νέες ηλικίας 15-26 ετών από λύκεια και πανεπιστήμια έχουν αναλάβει δράση συμμετέχοντας στους αγώνες επιχειρηματολογίας #ClimateofChange., συζητώντας και επιχειρηματολογώντας για την κλιματική κρίση, τη μετανάστευση και την κλιματική δικαιοσύνη. Κατά τη διάρκεια των κλιματικών διαπραγματεύσεων, 11-13 Νοεμβρίου θα βρίσκονται στις Βρυξέλλες για τους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Επιχειρηματολογίας, όπου θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν και με ευρωβουλευτές.

Έχουν λοιπόν να πουν, να προτείνουν και να ρωτήσουν πολλά για τους ανθρώπους που μεταναστεύουν λόγω του κλίματος, για την οικονομία, για την κλιματική δικαιοσύνη και τη σημασία της εκπαίδευσης από νεαρή ηλικία, καλώντας την παγκόσμια κοινότητα σε άμεση δράση!

Παναγιώτης Φανούλης, μαθητής

«[…] Είναι γνωστό, το ότι οι μεγαλύτεροι ρυπαντές είναι βιομηχανίες και εταιρείες, που δεν φαίνονται, μάλλον, πρόθυμες να ανακόψουν ούτε για λίγο το κυνήγι για οικονομικό κέρδος και να υιοθετήσουν φιλικές προς το περιβάλλον πολιτικές. Σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις, καλό θα ήταν να επέμβει νομοθετικά ή άμεσα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθοδηγώντας τες προς τη βιωσιμότητα- διότι οι οικολογικές μέθοδοι, δεν έχουν κάποια αξία, αν δεν εφαρμοστούν. Η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης προϋποθέτει καθολική συστημική αλλαγή, και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο- όντας μέρος του συστήματος- έχει τα εφόδια να την επιφέρει.»

Ανθή Μπουσούνη, μαθήτρια

«[…] Μια σκέψη που θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα με αποτελεσματικότητα είναι οι κυβερνήσεις της ΕΕ να υιοθετήσουν μια συλλογική πολιτική και στρατηγική γραμμή δράσης όσον αφορά τη διατήρηση των ανοιχτών συνόρων για τους πρόσφυγες λόγω κλίματος. Το κύριο σημείο αυτής της πολιτικής θα ήταν όλες οι κυβερνήσεις που ανήκουν στην ΕΕ να επιτρέψουν την πρόσβαση στους κλιματικούς πρόσφυγες, παρέχοντάς τους πραγματική ελευθερία κινήσεων σε ολόκληρη την ήπειρο νόμιμα και με ασφάλεια. Για να εξασφαλιστεί η αποδοχή και η συμμόρφωση όλων των χωρών της Ευρώπης, μπορεί να προστεθεί ένα μοναδικό άρθρο στη Διεθνή Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ειδικά για τους κλιματικούς πρόσφυγες. […] Μια άλλη ιδέα που θα μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή για περιβαλλοντικό αλλά και οικονομικό πλεονέκτημα είναι η εισαγωγή ενός τύπου «συστήματος οφελών» (όπως φορολογικά πλεονεκτήματα) για να δώσει σε εταιρείες και βιομηχανίες κίνητρα, ώστε να εγκαταλείψουν τη γραμμική οικονομία και να υιοθετήσουν την κυκλική οικονομία.»

Ειρήνη Βυζιργιαννάκη, φοιτήτρια

«[…] Σε ενωσιακό επίπεδο, είναι αναγκαία η θέσπιση μηχανισμών δέουσας επιμέλειας και λογοδοσίας για τα Κράτη-Μέλη, τους διεθνείς εταίρους και τις εταιρείες σε ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού. Συναφώς, απαιτούνται επανορθωτικά μέτρα και πρόσβαση στη δικαιοσύνη για τα θύματα περιβαλλοντικών αδικημάτων. Οφείλουμε επιπλέον να στραφούμε σε ένα εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης με σεβασμό στα φυσικά όρια του πλανήτη, κατάλυση των καταχρηστικών δομών εκμετάλλευσης, εκδημοκρατισμό της οικονομικής διακυβέρνησης και αποσύνδεση της οικονομίας από μη βιώσιμους στόχους. […] Παράλληλα, η κλιματική κρίση πλήττει δυσανάλογα τις ευάλωτες ομάδες, όπως οι γυναίκες, οι κοινότητες BIPOC και οι φτωχοί πληθυσμοί, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ή να επιδεινώνεται η ανισότητα. […] Τέλος, επιβάλλεται η υιοθέτηση πολιτικών ασφαλούς μετανάστευσης και ειδικών συστημάτων προστασίας για τους κλιματικούς μετανάστες και πρόσφυγες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.»

Λαγούδη Δήμητρα- Αγάπη, μαθήτρια 

«Καταρχάς, πιστεύω ότι η αναγέννηση του πρωτογενούς οικονομικού τομέα, που έχει συρρικνωθεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, θα μπορούσε να είναι ζωτικής σημασίας, όχι μόνο για την οικονομία, αλλά και για την κοινωνία και το περιβάλλον, καθώς βασίζεται σε έναν πιο αργό τρόπο παραγωγής, που είναι η κύρια ιδέα της βιωσιμότητας.[…] Το μείζον ζήτημα της ανεργίας θα λυνόταν ως ένα βαθμό, καθώς θα δημιουργούνταν πολλές κενές θέσεις, τονώνοντας τις τοπικές οικονομίες. Επιπλέον, οι άνθρωποι στις αγροτικές περιοχές, θα έχουν κίνητρα να παραμείνουν εκεί, διατηρώντας ένα βιώσιμο ποσοστό πολιτών σε κάθε περιοχή. Τέλος, η συμπαράταξη με βιώσιμες επιχειρήσεις θα είχε ως αποτέλεσμα την αποτελεσματική καταπολέμηση της υπερκατανάλωσης και θα περιόριζε το οικολογικό μας αποτύπωμα.

Σάββας Δανιηλίδης, μαθητής

«[…] Πιστεύω ότι για να σημειωθεί πρόοδος στη διαχείριση της κλιματικής κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να χαράξει μια διακομματική πολιτική.[…] Αυτό που θα ζητούσα από τους ευρωβουλευτές, είναι να παραμερίσουν τις πολιτικές διαφορές, να απομονώσουν τις φωνές σκεπτικισμού απέναντι στην κλιματική αλλαγή και να καταλήξουν σε μια γενική συμφωνία σε σημαντικά ζητήματα, όπως η αναβάθμιση των μέσων μαζικής μεταφοράς και η επιβολή αυστηρών κανόνων σε μεγάλες βιομηχανίες όσον αφορά το περιβάλλον. Επιπλέον, τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα πρέπει να καταβάλουν τις προσπάθειές τους για τη μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος των χωρών τους με στόχο την καλύτερη εκπαίδευση των παιδιών και των εφήβων σχετικά με τη σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος και τα καταστροφικά αποτελέσματα που προκαλεί η αμέλεια τόσο στη φύση όσο και στην ανθρωπότητα.»