Nasza wizja

Aktualności

Początki nowego świata
O co chodzi w #KlimatNaZmiany?

Klimat na Ziemi zmieniał się już wcześniej, ale za dzisiejsze drastyczne zmiany w ogromnej mierze odpowiada działalność człowieka. Nasz sposób życia, oparty na agresywnym wydobyciu zasobów i spalaniu paliw kopalnych, przyczynia się w olbrzymim stopniu do dewastacji planety. Taka gospodarka globalna jest naznaczona głębokimi nierównościami społecznymi: wielkie korporacje i bogate społeczeństwa czerpią zyski z zasobów, siedlisk i życia innych ludzi.

#KlimatNaZmiany widzi kryzys klimatyczny jako spleciony z przymusową migracją, zakorzenioną w niesprawiedliwym systemie ekonomicznym. Do zapewnienia sprawiedliwej transformacji do zrównoważonego systemu, który będzie działał dla wszystkich, konieczne jest indywidualne uczestnictwo.

Nasza sytuacja jest niezwykle złożona, nie da się rozdzielić tych tematów – są ze sobą ściśle związane.

Kryzys ekologiczny to kryzys społeczny

Zmiany klimatu powodują oczywiście degradację środowiska, ale na tym nie koniec. Odbijają się także na ludziach, a marginalizowane kraje i osoby najsilniej odczuwają katastrofalne skutki zmian klimatycznych, tracąc źródła utrzymania, pracę, zdrowie i pełnię praw. Kraje i osoby przyczyniające się w najmniejszym stopniu do kryzysu ekologicznego to jednocześnie te, które najbardziej cierpią w ich wyniku.

Niektórzy Europejczycy mogą mieć luksus prowadzenia „zielonego” stylu życia, ale społeczeństwo jako całość opiera się na ekstremalnej konsumpcji. Gdyby wszyscy ludzie na świecie żyli tak jak przeciętny mieszkaniec UE, potrzebowalibyśmy 2,8 planety, by to udźwignąć! Osoby dotknięte zmianami klimatu mogą ponieść uszczerbek na zdrowiu czy szkody majątkowe, zostać pozbawione środków do życia, zaciągnąć niemożliwe do spłacenia długi i stracić zdolność prowadzenia godnego życia we własnym domu.

Skutki zmian klimatu skłaniają ludzi do migracji albo wewnątrz własnego kraju, albo przez granicę do sąsiadów. Pewna mniejszość wyrusza w końcu dalej, do Europy. Wbrew sobie muszą opuścić domy, zostawić rodziny, przyjaciół, a czasem dobytek, w desperackim poszukiwaniu lepszego życia.

Osoby zmuszone do migracji często nie mają odpowiedniej ochrony prawnej i socjalnej. Muszą imać się każdej pracy, jaką są w stanie zdobyć, czasem kosztem swojej wolności. Ludzie, którzy nie mają dostępu do najbardziej podstawowych praw człowieka i praw pracowniczych, są narażeni na wyzysk ze strony tych chcących ich wykorzystać – może to nawet oznaczać pracę w niewolniczych warunkach.

Kiedy nieudokumentowani migranci i migrantki są wykorzystywani jako nieformalna siła robocza, daje to firmom korzystającym z ich pracy nieuczciwą przewagę nad firmami przestrzegającymi praw człowieka oraz praw ekonomicznych, społecznych i środowiskowych, oraz zapewniającymi pracownikom godną płacę.

Kiedy kurczą się zasoby naturalne i spada dostępność pracy i usług, może to prowadzić do przemocy i konfliktów, bo ludzie będą robić, co w ich mocy, by przetrwać. Jeśli nie pozwoli im się opuścić terytorium, na którym nie ma pracy ani żywności, rezultatem mogą być kryzysy humanitarne o ogromnych kosztach ludzkich, społecznych i ekonomicznych. W takich sytuacjach społeczność międzynarodowa jest wzywana do zainwestowania ogromnej ilości zasobów ludzkich i finansowych, by poradzić sobie ze skutkami tych katastrof.

NASZA ODPOWIEDŹ

Potrzebujemy systemu, który traktuje aspekty ekologiczne i społeczne jako kluczowe dla decyzji politycznych i indywidualnych. Sprawiedliwość klimatyczna dla wszystkich jest kwestią praw. Dlatego, by ta transformacja przebiegła sprawiedliwie, #KlimatNaZmiany domaga się od rządów państw wprowadzenia odpowiednich regulacji.

Termin „sprawiedliwa transformacja” określa nie tylko, jak ten nowy system ma wyglądać, ale także jak mamy do niego dojść. Sprawiedliwa transformacja oznacza, że proces zmian gwarantuje zaspokojenie podstawowych potrzeb i zapewnienie dobrostanu społecznego – dla wszystkich.

Dlatego #KlimatNaZmiany apeluje o:

1. Utrzymanie globalnego ocieplenia poniżej poziomu 1,5°C przez osiągnięcie neutralności klimatycznej UE do 2040 roku, o dekadę szybciej, niż zakłada obecny cel (rok 2050).

UE musi zdekarbonizować gospodarkę przez promowanie zastępowania paliw kopalnych technologiami energii odnawialnej oraz przez poprawę wydajności energetycznej w kluczowych sektorach: energetyce, ogrzewaniu i transporcie.

2. Przejście do gospodarki sprawiedliwej społecznie i ekologicznie, służącej społeczeństwu i naturze, a nie interesom wielkich korporacji.

Ten nowy model ekonomiczny musi być regeneratywny, demokratyczny, sprawiedliwy i opiekuńczy. Państwa przyczyniające się najbardziej do zmian klimatu muszą zrekompensować szkody i straty poniesione przez najbardziej dotknięte skutkami tych zmian populacje, finansując międzynarodowe mechanizmy i wspierając środki adaptacyjne w poszkodowanych krajach.

3. Prowadzenie bezpiecznej polityki migracyjnej.

Bezpieczna polityka migracyjna oraz ochrona prawna pozwala ludziom z dowolnego miejsca na świecie na migrację, jako strategię adaptacji do kryzysu ekologicznego, przez korzystanie z powszechnego prawa do mobilności.

4. Uwzględnienie perspektywy młodzieży w podejmowaniu decyzji politycznych.

Młodzi ludzie i przyszłe pokolenia należą do najbardziej narażonych na skutki zmian klimatu, ale są także najważniejszymi motorem zmian. #KlimatNaZmiany ma na celu informowanie, upodmiotowienie i wzmacnianie pozycji młodych jako rzeczników i rzeczniczki zmian.